Historia Gai: czy tym razem też się uda?

Tak wyglądała krew Gai 7 lat temu. Zdjęcie pochodzi z naszego Atlasu.

Gaya to czarna labradorka. Obecnie 11-letnia. Ale pierwszy raz była naszym pacjentem 7 lat temu. Znamiennym, bo rozpoznaliśmy u niej pierwszą w Theriosie babeszjozę. Tzn na początku były trudności, bo nasze lekarki nie miały z babeszjozą doświadczenia, ale moja pasja hematologiczna pozwoliła na szybkie rozpoznanie charakterystycznego pierwotniaka. W końcu czekałam na tę pierwszą "babeszkę" baaaardzo długo ;) "Ślad" po babeszjozie Gai został uwieczniony w naszym multimedialnym Atlasie Hematologicznym.

Mimo fatalnych wyników Gaya szybko się pozbierała i... zniknęła na kilka długich lat.

Prezent - niespodzianka od właścicielki Gai.

Powrót był spektakularny. Gaya, już jako starsza dama, wpadła pod auto i... skręciła kark. Doktor Jacek Ingarden (czyli mój mąż) ustawił szyję, ale pozostałe obrażenia nadal sprawiały trudność. Całkowicie bezwładna przednia łapa, liczne otarcia i potłuczenia. Dodatkowe zdjęcia rtg wykazały zaawansowaną dysplazję i pozrywane więzadła w kolanach. Gaya miała tylko jedną zdrową łapkę... Ale właścicielka nie chciała się poddać. "Wtedy się udało, może tym razem też uratujecie Gai życie?" mówiła. Podjęliśmy walkę. Do stawów biodrowych i kolanowych podane zostało osocze bogatopłytkowe PRP, codziennie opróżnialiśmy pęcherz moczowy, podawaliśmy całą baterię leków. Po tygodniu spędzonym w THERIOSie Gaya zaczęła z pomocą naszych lekarzy i asystentów utrzymywać się na tylnych łapkach. Nawet zaczęła ruszać przednią, do tej pory całkowicie bezwładną łapą. I zakolegowała się z naszym Pedrem. Przez całe życie pogromczyni kotów, u nas przeszła metamorfozę i po raz pierwszy w życiu nie tylko zaakceptowała, ale szczerze się z nim zaprzyjaźniła. 

Na tym etapie sunię wysłaliśmy na rehabilitację do zaprzyjaźnionej lecznicy w Krakowie. Przed nią i jej właścicielką jest jeszcze długa, trudna droga. Ale szanse rosną z każdym dniem, szczególnie, że sunia jest niesamowita i bardzo chętnie współpracuje z ludźmi, jakby czuła, że od tego zależy jej "być albo nie być".

Od właścicielki dostaliśmy piękny wiersz, bardzo dziękujemy!!!

"Mój Jedyny

dobry Boże

Kto tym razem

mi pomoże

Miałam w czwartek

straszną wpadkę

Już nie liczę

na mą łapkę

Gdybym tylko

mogła wstać

Wszystko za to mogę dać

Doktór Jacek

czyni cuda

Może pomóc

Mu się uda

Bardzo tęsknię za mą Panią

Lecz w Klinice

jest jak z Nianią

Wszyscy mnie głaskają czule

By umniejszyć moje bóle

Kiedy ugryzł Gaję kleszcz

Do mej Pani doszła wieść

Że istnieje w Myślenicach

Therios – super to lecznica

W niej diagnozę postawili

I od śmierci wybawili

Los tak znowu pokierował

Że do Therios odholował

I w lekarskich wszystko rękach

Bym nie żyła

dzisiaj w mękach

Może Was nie pocałuje

Zdrową łapką

ściskam czule.

Myślenice, 31 grudnia 2013"